VehN PLUS blog: KLEURENBLIND

Het overkomt mij nog steeds. Witte mensen, die claimen dat ze kleurenblind zijn. Terwijl zij bewonderend roepen: ‘wat een mooie jurk, prachtige kleuren’.

Erkenning kleur

Zij zien dus wel de kleuren van mijn jurk maar niet de kleur van mijn huid:  zwart – nou vooruit bruin – ‘Ik zie geen kleuren, jij bent gewoon één van ons.’ Ze bedoelen het vast en zeker goed. Ze willen mij laten weten dat ik er echt bij hoor, wat hun betreft. Maar ze helpen mij daar niet mee.  Nee ze duwen mij eerder weg, want ik word niet erkent in mijn zwart zijn.

Alle goede bedoelingen ten spijt. Dit helpt niet. Want niet willen erkennen dat ik anders ben, op zijn minst een andere afkomst heb, betekent dat je MIJ niet erkent.

Dat erkennen van het anders zijn, gebeurt vreemd genoeg alleen op het gebied van ras/ afkomst. Het woord ras mag niet genoemd worden. Want oeh daar komt de aap uit de mouw: “IK BEN GEEN RACIST”

Racist

Vroeger had ik geen antwoord op deze opmerkingen, sterker nog ik begreep niet waar dat koude lege gevoel in mij , bij zo’n opmerking vandaan kwam. Nu weet ik dat ik mij behoorlijk miskent voel, als iemand mij niet als zwarte Surinaamse vrouw wil zien.

Als je mij als zwarte vrouw ziet, blijf ik gewoon dezelfde vrouw, die je al kent. Alleen word ik completer. Ik voel mij meer in mijn volledige ik erkent.

De angst om voor racist aangezien te worden, heeft in Nederland geleid tot het ontkennen van het probleem. Of op zijn minst tot het plaatsen van het probleem – racisme en discriminatie – ver buiten ons. Ja in het verre buitenland gebeurt dat, maar niet hier.

Discussie over identitiet

Het maakt de discussie extra moeilijk, je ontneemt mij de mogelijkheid om met jou – witte vrouw – te sparren over deze onderwerpen en nog belangrijker om mijn eigen identiteit te onderzoeken.  Want heus het is niet gemakkelijk om je eigen zwartheid te omarmen, als je bent opgevoed met de boodschap dat je je maar beter zo goed mogelijk kunt aanpassen aan de witte samenleving en cultuur.

En dat maakt dit verhaal nog ingewikkelder, want veel zwarte mensen, zeker van mijn en oudere generaties, zwegen liever, dan dat ze zelf het onderwerp ter sprake brachten. En soms heb ik er ook even helemaal geen zin in. Als er weer een opmerking voorbij komt, waarbij ik  mijn wenkbrauwen frons. Want eeuwig en altijd moeten uitleggen, is dood vermoeiend.

Jonge generatie

Gelukkig neemt de jonge generatie geen blad voor hun mond. En ja wat zij zeggen is soms behoorlijk radicaal en ook ketsend naar witte mensen, maar dat is soms ook nodig om de discussie op gang te brengen.  Veel witte mensen krijgen daar de kriebels van en dat snap ik. Zelf ben ik meer van, zoals één van mijn klanten het noemde: “De Soft Approach”

Zeg nooit meer tegen mij dat je mijn kleur niet ziet.

Black Queen
Glenny Sijlbing
www.zininkleur.nl
info@zininkleur.nl